از ظهور تا سقوط کیان تایر به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیام گلستان کیان تایر که روزی نگین صعنت لاستیک‌سازی در خاورمیانه محسوب می‌شد؛ به سرنوشت شوم کارخانه‌های از کارافتاده دیگر از جمله هفت تپه، هپکو، داروگر و ده‌ها کارخانه بزرگ و قدیمی دیگر در کشور دچار شده است. اما این کارخانه چطور به این […]

از ظهور تا سقوط کیان تایر

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیام گلستان کیان تایر که روزی نگین صعنت

لاستیک‌سازی در خاورمیانه محسوب می‌شد؛ به سرنوشت شوم کارخانه‌های

از کارافتاده دیگر از جمله هفت تپه، هپکو، داروگر و ده‌ها کارخانه بزرگ و

قدیمی دیگر در کشور دچار شده است. اما این کارخانه چطور به این مرحله

رسید؟

کیان تایر در سال ۱۳۷۱، ساخت دستگاه‌های تایرسازی را آغاز کرد. در

سال۱۳۷۴ ظرفیت اسمی خطوط تولید آن با احتساب محصولات روکش به

حدود ۳۰ هزار تن در سال رسید. سال 1375 بود که بخشی از سهام کارخانه

به صورت خصوصی درآمد و نام آن به لاستیک البرز تغییر یافت.

دوران اوج و شکوه این شرکت همچنان ادامه داشت و در سال۱۳۷۶ موفق به

دریافت یازدهمین جایزه بین‌المللی کیفیت اروپا شد. تولیدات کیان تایر روز

به روز افزایش پیدا کرد و در تمام زمینه‌های تایر سواری، وانتی، باری،

کشاورزی و… بهترین‌ها را ارائه داد.

دهه‌هاست که بروز مشکلات عظیم اقتصادی و بی‌تفاوتی دولت‌ها گریبان‌گیر برندهای قدیمی و با اعتبار شده است و هرساله خبری از سقوط و نابودی این کارخانه‌ها به گوش می‌رسد. درگیری‌های مالیاتی، کاهش قدرت رقابت‌پذیری، فشار قیمت‌گذاری دستوری در دهه‌های اخیر از جمله دلایلی هستند که صنایع تاریخ‌ساز کشور را با بحران مواجه کرده‌اند.

واگذاری نامناسب این کارخانه به بخش خصوصی در دهه 70، از همان ابتدا

مشکلات جدی و بزرگی با خود به همراه آورد و خطوط تولید را به خوابی

عمیق فرو بُرد. اکنون بعد از آن تاریخچه درخشان، کارخانه‌ای روی دست

دولت مانده است که از عهده تامین حقوق ماهیانه هزار و 200 نفر کارگر

خود برنمی‌آید و معیشت نزدیک به 5 هزار خانوارِ مشغول در این کارخانه را

در معرض خطر جدی قرار داد.

برخی مسئولین در جهت احیای دوباره کیان تایر، اقداماتی را در نظر گرفتند

و صحبت‌هایی در این‌باره شد اما گشوده نشدن درهای این کارخانه به این

معناست که از وعده‌های آنها نتیجه‌ای به ثمر نرسیده است.

در ماه‌های اخیر کارکنان این مجموعه تجمعاتی را در راستای تعیین و تکلیف

وضعیت کنونی کارخانه داشته‌اند اما همچنان مطالبات آنها بی‌پاسخ مانده است.