یادداشت وارده

افراد زیادی در سطح جامعه هر چهار سال یکبار، دار و ندار خود را برای راهیابی به شوراهای شهر و روستا هزینه می‌کنند. هزینه‌ها و ریخت‌وپاش‌های هنگفتی که همواره این سؤال را مطرح می‌کند، حضور در شوراها چه سودی در پی دارد که افراد زار و زندگی خود را بر سر آن قمار می‌کنند. خصوصاً که اعضای شوراها متفق‌القول تأکید دارند عضویت در شورا شغل محسوب نمی‌شود، به همین دلیل درآمد حاصل از آن چندان چشمگیر و قابل‌توجه نیست! هر چند این ادعا با تلاش‌هایی که جهت کسب این موقعیت اجتماعی می‌شود، همخوانی ندارد.

آنچه اعضای شورای شهر به عنوان حقوق دریافت می‌کنند چیزی جز حق‌جلسه نیست. از سوی دیگر، یکی از موارد عجیب در شوراها، فسادهایی‌است که سال‌های متمادی در این سیستم دیده می‌شود. فساد‌های ریز و نامتعارفی که گاهی به صورت فرآیندی زنجیره‌وار تا سطح شهرداری‌ها نیز ادامه پیدا کرده‌است. قسمت تأسف‌بار ماجرا اما، رخ دادن این دست فساد‎‌ها در مدت زمانی کوتاه است. برای نمونه می‌توان به بازداشت چند عضو شورای شهر رباط‌کریم، چندین عضو شورای نسیم شهر، پرند و… طی دو الی سه ماه اخیر رخ داده‌است.

این تخلفات و فسادها، این سؤال را ایجاد می‌کند که اگر زیان شوراهای شهر و روستا از سود آن‌ها بیشتر است، چرا باید شاهد حضور ۲۰۰ هزار نفر عضو اصلی و علی‌البدل در شورا‌ها در کشور باشیم؟ البته نه‌اینکه هیچ‌یک از اعضا، سلامت و در جهت حل مشکلات مردم کار نکنند، اما همواره آنچه به چشم می‌آید، کاستی‌ها و فسادهاست.

بدیهی است که وظیفه شوراها حل مشکلات مردم است، اما دیده می‌شود برخی از افراد راه یافته به این جایگاه، خیلی زود وعده‌های خود و نیاز‌های مردم را به فراموشی می‌سپارند. بدتر اینکه گاهی آن‌ها از فرصت‌های پیش آمده به سود خود استفاده می‌کنند. روندی تکراری که سبب شده اعتماد مردم به اعضای شورا و وعده‌هایشان، کمرنگ شود….

در چنین شرایطی چه نیاز به این تعداد از اعضای شورا‌ها که فساد برخی از آنها، فقط پول‌های مردم را بلعیده است. اصلاً این تعداد اعضا در شورا‌ها چه تأثیری در ارتقای مدنیت داشته‌است؟ پرسشی که بعید است پاسخی قانع‌کننده برایش وجود داشته‌باشد.

بدون شک هزینه‌ای که کشور بابت برگزاری انتخابات شورا‌ها می‌پردازد، گران است؛ «گران» نسبت به آن چیزی که عایدش می‌شود. پس باید نظارت روی انتخاب این افراد و نحوه فعالیتشان بیشتر و دقیق‌تر باشد، بلکه میزان تخلفات اعضای شورا‌ها روز به روز کمتر شود.